żupan
staropolska męska szata, bardzo długa suknia z rękawami, zapinana na rząd drobnych guzików, haftek bądź szamerowana często dłuższa od kontusza, w żywych kolorach, z kosztownego materiału.
I ogląda sam siebie, jak w żupanie białym, W granatowym kontuszu stał przed trybunałem (I) Przecież żupana ani kontusza nie kładzie, One służą ku wielkiej sądowej paradzie (VI) Kazał pierwej pozdzierać z głów konfederatki, Z pleców płaszcze, kontusze, nawet taratatki. Nawet żupany (IX). Miał mundur województwa: żupan złotem szyty, Kontusz gredyturowy z frędzlą i pas lity (XI)
Czlowiek ↔ Człowiek jako istota żywa ↔ Potrzeby istoty ludzkiej ↔ Odzież ↔ Stroje narodowe i karnawałowe