żałośnie
wzbudzając litość
Żałośnie było widzieć wyżółkłych młokosów, Gadających przez nosy, a często bez nosów (I) Nagle stawał i w niebo poglądał żałośnie Jak kot, gdy ujrzy wróble na wysokiej sośnie (II) Kiwnął żałośnie głową (II) Drugi staw, z dnem błotnistem i gardzielem mętnym, Odpowiedział mu krzykiem żałośnie namiętnym (VIII) Kot jęknął raz, jak nowo narodzone dziecię. Żałośnie! (XI)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Uczucia ↔ Uczucia skierowane na innych ↔ Litość-okrucieństwo