ścigać

szybko poruszać się za kimś lub czymś, usiłując go dogonić, złapać lub wyprzedzić

Resztę wszyscy odgadli: że zwierz z matecznika Wyszedł, [...] Że go trzeba wnet ścigać (III) Równie myśliwi wielcy jak sławni rycerze, Czyli wroga ścigali, czyli dzikie źwierze (IV). Już szlachta odzierżyła pole, Porozpędzanych jegrów ściga, rąbie, kole (IX) A wrogów naszych mężnym ścigajmy ramieniem (X). Lecz go szybkimi kroki ścigają natręty I zewsząd obwijają tanecznemi skręty (XII)

Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Ruch