zadarty
skierowany końcem ku górze
ujrzał o dwadzieścia kroków Człowieka, który, równie miłośnik widoków, Z głową zadartą (II) Kiedy Sędzia początek powieści połyszał I tak nią był zajęty, że z zadartą głową I z kartą podniesioną, do bicia gotową, Siedział cicho (II) Jakoż zaledwie kogut, co odprawia warty, Stanie i nieruchomie dzierżąc dziob zadarty (III) Roztargniona, znudzona, dokoła spoziera Z głową w górę zadartą (III). Dach z dranic i ze słomy, śpiczasty, zadarty, Pogięty jako kołpak żydowski podarty (IV).
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Przestrzeń