wieśniaczka
mieszkanka wsi
Czyż nie piękniejsza nasza poczciwa brzezina, Która jako wieśniaczka, kiedy płacze syna, Lub wdowa męża, ręce załamie, roztoczy Po ramionach do ziemi strumienie warkoczy! (III) Bo na dziedzińcu zamku już stali parami Oficery z damami, wiara z wieśniaczka (XII) Tak mistrz doskonały Wydał okropność szturmu, że wieśniaczki drżały (XII) O, gdybym kiedy dożył tej pociechy, Żeby te księgi zbłądziły pod strzechy, Żeby wieśniaczki, kręcąc kołowrotki [...] też wzięły na koniec do ręki Te księgi, proste jako ich piosenki! (Epilog) I zazdrościła młodzież wieszczów sławie, [...] I którym droższy niż laur Kapitolu Wianek rękami wieśniaczki osnuty Z modrych bławatków i zielonej ruty (Epilog).
Czlowiek ↔ Organizacja społeczna i instytucje społeczne ↔ Jednostka administracyjna ↔ Osady ↔ Wieś