usieść
zob. usiąść I
Biegła i wszystkich lekkim witając ukłonem, Chciała usieść na miejscu sobie zostawionem (I). Kto z najpiękniejszym rydzem do stołu przybędzie, Ten obo najpiękniejszej Panienki usiędzie (II) Ale na przyźbie domu usiedli dwaj starce (XI)
Czlowiek ↔ Człowiek jako istota żywa ↔ Ruchy i postawa ↔ Ruchy ciała skierowane na siebie