tabakiera

zob. tabakierka

on się wszystkim skłonił I z wolna w tabakierę palcami zadzwonił (I) To mówiąc tabakierę podawał starcowi (I). On milczał, szczyptę wziętą z tabakiery ważył W palcach (I) Tłum szlachty go otaczał i uszy nadstawiał, I nosy ku księdzowskiej chylił tabakierze (IV) Ksiądz Bernardyn uciekł się do swej tabakiery (IV)

Czlowiek ↔ Człowiek jako istota żywa ↔ Potrzeby istoty ludzkiej ↔ Wyżywienie ↔ Tytoń