sługa
służący
Podróżny do folwarku nie biegł sług zapytać (I) Dozoru tego nigdy sługom nie poruczy, Bo Sędzia wie, że oko pańskie konia tuczy (I). A zwierzę nie mające kłów, rogów, pazurów Zostawiano dla płatnych sług i dworskich ciurów (I) Wojskiego też nie widział, bo zaraz z wieczerzy Wszyscy poszli za gośćmi, jak sługom należy (I) I dziś zaspał poranek, więc na sługi zrzędził (II)
Czlowiek ↔ Czlowiek jako istota spoleczna ↔ Człowiek pracujący ↔ Dom ↔ Służba