sławny
słynący z czegoś
Dzikiem rozmów strzeleckich był ów spór zażarty Rejenta z Asesorem o sławne ich charty (I). Zsiadł i objąwszy sławną mą charcicę Kanię, Trzykroć jej w samą głowę dał pocałowanie (II) Domowemu to ptastwu taki ochmistrzyni Wymyśliła ogródek: sławna gospodyni (III). ten wzrostem skromniejszy I mniej sławny w piosenkach, za to najsmaczniejszy (III) Wyszedł Kiejstut i Olgierd, i Olgierdowicy, Równie myśliwi wielcy jak sławni rycerze (IV)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Moralność ↔ Reputacja, honor-wstyd