szlochać
płakać, wydając krótkie, urywane dźwięki
Niema z żalu, postawą jak wymownie szlocha! (III) <> - a wciąż szlocha (VII). I zaczęła szlochać (VIII). Powiadano, że Ewa, gdy brała obrączkę Z rąk Wojewody, mdlała, że wpadła w gorączkę, Że ma początki suchot, że ustawnie szlocha (X) Mówiąc, ciągle szlochał (XII).
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Uczucia ↔ Okazywanie i skutki okazywania uczuć