strumień
mała rzeczka płynąca wąskim, płytkim korytem
Stanąwszy nad strumieniem, rzuciła na trawnik Z ramion swój szal powiewny, czerwony jak krwawnik (III) Schyliwszy się i ręce obmywszy w strumieniu, Usiadł przed Telimeną na wielkim kamieniu (III) wdowa męża, ręce załamie, roztoczy Po ramionach do ziemi strumienie warkoczy! (III) Trafisz w głębi na wielki wał pniów, kłod, korzeni, Obronny trzęsawicą, tysiącem strumieni I siecią zielsk zarosłych (IV) Telimena zrywa się z siedzenia, Rzuca się w prawo, w lewo, skacze skróś strumienia (V)
Wszechswiat ↔ Ziemia ↔ Woda ↔ Wody śródlądowe