strach
niepokój wywołany przez grożące niebezpieczeństwo lub przez rzecz nieznaną, która wydaje się groźna
Wtem ujrzała młodzieńca i z rąk jej wypadła Suknia, a twarz od strachu i dziwu pobladła (I). Ze strachu od ich oczu nie mógł zwrócić oka I pod opoką siedział martwy jak opoka (II). I długo potem, ręką pana już głaskane, Drżą jeszcze u nóg jego, strachem opętane (IV). Protazy, choć człek śmiały, uczuł nieco strachu (VI) Na ganek wchodzi nie bez strachu, Odmyka klamkę - pusto jak w zaklętym gmachu (VI)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Uczucia ↔ Afekty ↔ Lęk