spójrzeć
zob. spojrzeć
Podróżny zląkł się, spójrzał, lecz już jej nie było (I). Miejsca wkoło są siedzeniem dziewic, Na które mógłby spójrzeć bez wstydu królewic (I) Zmierzyła jego postać kształtną i wysoką, Jego ramiona silne, jego pierś szeroką I w twarz spójrzała (I) Bernardyn odpowiedzieć ni spójrzeć nie raczył, Kaptur tylko nasunął i pacierz swój kończył (II) Wtem, spójrzawszy w bok, ujrzał o dwadzieścia kroków Człowieka (II)
Czlowiek ↔ Człowiek jako istota żywa ↔ Pięć zmysłów i ich funkcjonowanie ↔ Wzrok