smutnie

ze smutkiem; wyrażając smutek

Gładził ją ręką, podszedł i jeszcze raz nisko Skłoniwszy się, rzekł smutnie (II) Widzi Siostra - rzekł Sędzia, skrobiąc smutnie głowę - Chciałbym bardzo, cóż, kiedy mam trudności nowe! (III) Mówią, że bardzo smutnie wygląda na grobie (III) Ach, Ciociu! - rzekła smutnie Zosia - cóż ja winna? (V) Na to rzekł Wojski, głowę pochyliwszy smutnie (VIII)

Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Uczucia ↔ Okazywanie i skutki okazywania uczuć