roztargniony
mający trudności ze skupieniem się, ciągle o czymś zapominający; też: będący wyrazem czyjegoś roztargnienia
Roztargniony, do swojej nadobnej sąsiadki Ledwie słów kilka wyrzekł, do Podkomorzanki (I) Hrabia, sam do siebie gadał, Poglądając na zamek prędko na koń wsiadał, Tak samotną rozmowę kończąc roztargniony (II) Wojski stary od izby do izby przechodził, Po obu stronach oczy roztargnione wodził (II) Roztargniona, znudzona, dokoła spoziera Z głową w górę zadartą (III).
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Świadomość