prędko

w szybkim tempie

Widać było z łez, które wylotem kontusza Otarł prędko, jak kochał pana Tadeusza (I). Przed bramą stanął Hrabia, sam do siebie gadał, Poglądając na zamek prędko na koń wsiadał (II) "Bij Moskala!" I na drewnianej nodze skacze ze szpitala Tak prędko, że go ledwie może złowić młodzież (VI). Za katy, prędko teraz młodź do dam się bierze! (VIII) Nikt jej nie uprosi - Przerwał prędko Tadeusz (VIII)

Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Czas