przeczyć
odmawiać słuszności komuś, czemuś; być innego zdania
Dziś, nowym zwyczajem, My na naukę młodzież do stolicy dajem I nie przeczym, że nasi synowie i wnuki Mają od starych więcej książkowej nauki (I) Teraz mu z całej psiarni dwa charty zostały, I jeszcze z tych jednemu chciano przeczyć chwały (I). Dziś nam szlachectwa przeczą, każą nam drabować Papiery i szlachectwa papierem probować (IV). Iż proces nasz skończy się dziwnie, ja nie przeczę (XI) już pytałem stryja, on nie przeczy (XII).
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Myślenie ↔ Sądzenie ↔ Dyskusja: dowodzenie, sprzeczanie się, porozumienie