prawić
mówić o czymś, zwykle długo, z namaszczeniem
Prawi tysiąc grzeczności (V) Pan godził spory włościan lub w dobrym humorze Gościom różne ciekawe historyje prawił (II) Młodzieniec jej nawzajem komplementy prawił (II). Potem lewicę za pas zatknął i tak prawił, (VII) Zaczem Wojski podnosi laskę i tak prawi...(XII)
Czlowiek ↔ Czlowiek jako istota spoleczna ↔ Życie społeczne ogólnie ↔ Język ↔ Mówienie ↔ Działania głosem, wyrażanie myśli