powiew
lekki, łagodny ruch powietrza
Podróżny długo w oknie stał patrząc, dumając, Wonnymi powiewami kwiatów oddychając (I) Twarz ożywiona wiatru świeżemi powiewy, Sporem z Sędzią i nagłym przybyciem młodzieńców, Nabrała mocnych, żywszych niż zwykle rumieńców (III). Słońce spuściło głowę, obłok zasunęło I raz ciepłym powiewem westchnąwszy – usnęło (XII).
Wszechswiat ↔ Niebo i atmosfera ↔ Pogoda i wiatry