porucznik

w dawnym wojsku polskim: oficer, któremu powierzano określone zadanie

Kiedy widziałem w domu naszym nieboszczyka Sapiehę, pancernego znaku porucznika, Co potem był nadwornym marszałkiem królewskim (VIII) I to mówiąc wystrzelił, a tak dobrze mierzył, Że porucznika obok Rykowa uderzył (IX). Lub wiesz co? wyszlem kogo z naszych poruczników (IX). Jest - rzekł porucznik - kilku innych rodem z Litwy, Jeden żołnierz znajomy pod imieniem Brzytwy (XII) Z obecnych zaś tylko szef szwadronu, Dwernicki, I dowódca plutonu, porucznik Różycki, Potrafili obracać tym żelaznym drągiem (XII)

Czlowiek ↔ Organizacja społeczna i instytucje społeczne ↔ Obrona narodowa ↔ Informacje ogólne (Obrona narodowa)