pański
odnoszący się do pana II
Daleki krewny pański i przyjaciel domu (I) Dozoru tego nigdy sługom nie poruczy, Bo Sędzia wie, że oko pańskie konia tuczy (I). Po drodze Woźny ciągle Sędziemu tłumaczył, Dlaczego urządzenie pańskie przeinaczył (I) Niesiołowski stary, Który ma dotąd pierwsze na świecie ogary I dwiestu strzelców trzyma obyczajem pańskim, I ma sto wozów sieci w zamku worończańskim (I) Jak go wtenczas cała Rodzina pańska, jak go czeladka ściskała, Zanosząc się od płaczu! (I)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Wola ↔ Wola ↔ Władza; wola skierowana na drugą osobę ↔ Władza, komenda, rozkaz