oburącz

obiema rękami

Tu Kościuszko w czamarce krakowskiej, z oczyma Podniesionymi w niebo, miecz oburącz trzyma (I) Usiadł przed Telimeną na wielkim kamieniu I wsparłszy się oburącz na gałkę słoniową Trzciny ogromnej, z taką ozwał się przemową (III) Natenczas Wojski chwycił na taśmie przypięty Swój róg bawoli[...], oburącz do ust go przycisnął (IV) Zosia skoczyła z miejsca i klasnęła w dłonie, I ciotce zawisnąwszy oburącz na łonie, Płakała i śmiała się na przemian z radości (V). a zawsze od lewego ucha Ciąć oburącz, to przetniesz od głowy do brzucha (XII).

Czlowiek ↔ Człowiek jako istota żywa ↔ Ruchy i postawa ↔ Aktywność fizyczna skierowana na objekty zewnętrzne