nazbyt
nadmiernie, przesadnie; ponad miarę
Twarzy wówczas nie dostrzegł, nazbyt rychło znikła (I) Tylko stary pjanica, gdy już spali trzewa, Brzydzi się trunkiem, którym nazbyt się zalewa (V). Zaczęto przypieczone zbierać papiloty, Pukle, że nazbyt krótkie, uwito w dwa sploty (V) Telimena wracała nazbyt śpieszno z lasu (V) Czuł Tadeusz, jak jest niepotrzebnie Rzecz piękną nazbyt ściśle zważać (V)
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Relacja, tryb, wartość ↔ Miara, waga