nadobny
pełen powabu, ładny
Roztargniony, do swojej nadobnej sąsiadki Ledwie słów kilka wyrzekł, do Podkomorzanki (I) Ale myśl twarz nadobną odgadywać zwykła (I) Nie miał ochoty gadać, widząc swoje córy, Posażne i nadobne panny [...] Milczące, zaniedbane od milczącej młodzi (V). Bóg nie błogosławił Związkowi temu i mnie sierotą zostawił, Wziąwszy do chwały swojej nadobną Wojszczankę (X) Chociaż Wojski ma drugą córę, dość nadobną I do mojej kochanej Marty dość podobną! (X)
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Relacja, tryb, wartość ↔ Wartość