mina
wyraz twarzy wyrażający czyjś chwilowy nastrój, odzwierciedlający czyjeś usposobienie lub przeciwnie – mający ukryć myśli, emocje i prawdziwą naturę
Zwyczajnie ponury, Zamyślony, a teraz głowę wzniósł do góry I z miną rozjaśnioną, jak kwestarz rubacha, Nim zaczął gadać, długo śmiał się (IX) Zdziwili się domowi, patrząc na Robaka, Skąd mu się wzięła mina i wesołość taka (IX). Choć go bardzo odmienił mundur pułkownika, Bogate szlify, mina prawdziwie ułańska I wąsik poczerniony, i bródka hiszpańska (XI). Mina gęsta, lecz z miny widać, że jest w męce, Nie wie, jak się pokłonić, gdzie ma podziać ręce (XII) Woźny z miną uroczystą Wyciągnął słuch i rękę, skoro pozew zoczył (XII)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Uczucia ↔ Okazywanie i skutki okazywania uczuć