kropić
uderzać kogoś mocno
A konia ustawicznie bodł i kropił biczem (IV). He, Bracia! to wyżla rzecz tropić, Bernardyńska kwestować, a moja rzecz: kropić, Kropić, kropić i kwita! (VII) Toś zuch, Bartku - rzekł Chrzciciel - dobrze! kropić kropić! (VII) Panie Buchman, Waścina rzecz bardzo wymowna, Ale wymowa - szum, drum; kropić - to rzecz głowna (VII). I na przemiany to w tył, to się naprzód kiwał, I ustawicznie: ʺKropić, kropić!ʺ wykrzykiwał (VII).
Czlowiek ↔ Człowiek jako istota żywa ↔ Ruchy i postawa ↔ Aktywność fizyczna skierowana na objekty zewnętrzne