karczma
udynek spełniający rolę gospody, zajazdu. Od końca XVII wieku tradycyjnymi dzierżawcami (arendarzami) karczem byli Żydzi. Karczma była nie tylko miejscem wyszynku piwa, miodu czy wódki, ale także zwyczajowym miejscem spotkań i zabaw.
I w karczmach z wieśniakami rozprawiał niemało, A zawsze o tem, co się w cudzych krajach działo (I). sami o nim radźcie, Zróbcie go ekonomem lub w karczmie posadźcie (III) Koń Tadeusza w stajni czekał osiodłany, Wziął więc flintę, skoczył nań i jak opętany Pędził ku karczmom, które stały przy kaplicy, Kędy mieli się rankiem zebrać obławnicy. Dwie chyliły się karczmy po dwóch stronach drogi, Oknami wzajem sobie grożąc jako wrogi (IV) Nowa karczma nie była ciekawa z pozoru. Stara wedle dawnego zbudowana wzoru, Który był wymyślony od tyryjskich cieśli, A potem go Żydowie po świecie roznieśli (IV) Słowem, z daleka karczma chwiejąca się, krzywa, Podobna jest do Żyda, gdy się modląc kiwa (IV) Żyd stary i powszechnie znany z poczciwości, Od lat wielu dzierżawił karczmę, a nikt z włości, Nikt ze szlachty nie zaniósł nań skargi do dworu; O cóż skarżyć? (IV)
Czlowiek ↔ Czlowiek jako istota spoleczna ↔ Życie społeczne ogólnie ↔ Stosunki społeczne ↔ Święta, gry, rozrywka ↔ Gry, rozrywka, hobby