honor
poczucie godności osobistej lub dobre imię
A choć na siebie czasem zob.yli ze wstrętem, Rozmawiali przyjaźnie, jak ludzie honoru (II) Czy nie dosyć się jeszcze Pański honor plami, Że Pan jadasz i pijasz z temi Soplicami? (V) Zdacie mi sprawę z mego honoru obrazy (V). Sędzia, skończywszy pozew, Protazego wzywa, Skargę przeciw Hrabiemu głośno odczytywa: O skrzywdzenie honoru (VI) Dziś zdasz mi sprawę z mojej fortuny zaboru, Nim pomszczę się obelgi mojego honoru! (VIII) Na twój honor! - krzyknęła przeraźliwym głosem, Z głową w tył wychyloną, z rozpuszczonym włosem (VIII)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Moralność ↔ Reputacja, honor-wstyd