głębia
zob. głąb
Wtem zapadło do głębi (I) Dzwon wciąż dzwonił, i echem z głębi cichych lasów Odezwało się tysiąc krzyków i hałasów (III) Bo gdybyś przeszedł bory i podszyte knieje, Trafisz w głębi na wielki wał pniów, kłod, korzeni (IV) Tu las był rzadszy; słychać z głębi ryk, trzask łomu (IV) Wojski, chlubnie skończywszy łowy, wraca z boru, A Telimena w głębi samotnego dworu Zaczyna polowanie (V). Wichry w las uderzyły i po głębiach puszczy Ryknęły jak niedźwiedzie (X). A w głębi ciemnej nieba wciąż jęczą żurawie (XI).
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Przestrzeń