grób

miejsce pochówku

i nie miał po sobie Syna, który by zemstę poprzysiągł na grobie! (II) mchami brodaty Dąb, włożywszy pięć wieków na swój kark garbaty, Wspiera się, jak na grobów połamanych słupach, Na dębów, przodków swoich, skamieniałych trupach (III). Mówią, że bardzo smutnie wygląda na grobie (III) Wpadł w rozpacz i nie widział innego sposobu, Chyba ucieczkę prędką; gdzie? chyba do grobu! (VIII) Jeśli Jackowi nie mógł służyć ku ozdobie, Niech służy ku pamiątce, wieszam go na grobie (XI).

Czlowiek ↔ Człowiek jako istota żywa ↔ Życie ludzkie ogólnie: narodziny, fazy życia, śmierc