gest
ruch ręki towarzyszący mowie, podkreślający treść tego, o czym się mówi, lub zastępujący mowę
Jak raz zaczął, bez przerwy rzecz swoję tokował I gestami ją bardzo dobitnie malował (I). Był dawniej adwokatem pan rejent Bolesta, Zwano go kaznodzieją, że zbyt lubił gesta (I). Właśnie kiedy Asesor podbiegł do Jurysty, Gdy już sobie gestami grozili szermierze, On raptem porwał obu z tyłu za kołnierze (II) aż tam, gdzie rosła pokrzywa, Zasadza się, a Saka gestami przyzywa (IX). Ten ciemny gest pojęli słuchacze i stali, Patrząc z dziwem na siebie, wzajem się badali (X).
Czlowiek ↔ Człowiek jako istota żywa ↔ Ruchy i postawa ↔ Ruchy ciała skierowane na siebie