dumanie
rozmyślanie o czymś
Pan Wojski, jakby przebudzony Z głębokiego dumania, na środek wystąpił (II) Przepraszać, że jej kroków śledziłem ukradkiem, I dziękować, że byłem jej dumania świadkiem (III) Przerwałem chwilę dumań: winienem ci chwile Natchnienia! chwile błogie! (III) ileż w waszej ciszy Upolowałem dumań (IV) Wojski, cicho siedzący z przymrużonem okiem, Zdawał się pogrążony w dumaniu głębokiem (V)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Myślenie ↔ Informacje ogólne (Myślenie)