drąg
długi, gruby kij służacy dla obrony w walce
Choć kropidła nie noszę, drągiem od wiciny Sprawiłem raz Prusakom czterem dobre chrzciny (VII) Ku tej sernicy Wojski z Woźnym milczkiem idą, Każdy zbrojny ogromnym drągiem jakby dzidą (IX) Przyszedłszy, drągi wparli w wierzch słupa nadgniły, Sami, u końców wisząc, pchają z całej siły, Jako flisy uwięzłą na rapach wicinę Długimi drągi z brzegu pędzą na głębinę (IX). Z obecnych zaś tylko szef szwadronu, Dwernicki, I dowódca plutonu, porucznik Różycki, Potrafili obracać tym żelaznym drągiem (XII)
Czlowiek ↔ Organizacja społeczna i instytucje społeczne ↔ Wojna ↔ Broń