dobyć

wyjąć coś

Więc Woźny cicho wszedł do sieni, Siadł przy świecy i dobył książeczkę z kieszeni (I) On niedźwiedzia z uwagą dokoła obchodził, Nareszcie dobył tasak, (IV) Dobył z kieszeni papier i ołówek, sprzęty, Które zawsze miał z sobą (III) Więc Major syt i wesół w krześle się rozwalił, Dobył fajkę (IX) ʺJegry! bunt! Jej Bogu!ʺ - Dobył szpady, broniąc się zbliżał się do progu (IX). Drugą ręką przetarte okulary włożył, Dobył z zanadrza księgę, odwinął, otworzył. Księga ta miała tytuł: Kucharz doskonały (XI).

Czlowiek ↔ Człowiek jako istota żywa ↔ Ruchy i postawa ↔ Aktywność fizyczna skierowana na objekty zewnętrzne