darmo
bezskutecznie, na próźno
Osłupiały czynownik darmo się zaklinał, Że polowania dotąd jeszcze nie zaczynał (II). Dziś darmo pan Hrabia, Sąsiad wasz, sprawę toczy, dekrety wyrabia (VII) Zląkł się, chciał przeżegnać się: darmo rękę chwyta, Ręka prawa jak gdyby do boku przybita (IX) Przebudza się Gerwazy, darmo się wydziera, Związany w kij do swego własnego rapiera (IX) Byłem jakby szalony, darmom siebie musił Zająć się gospodarstwem albo interesem; Wszystko na próżno! (X)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Wola ↔ Działanie ↔ Wynik