czernić się
odbijać się ciemną barwą od jaśniejszego tła
I bór czernił się na kształt ogromnego gmachu, Słońce nad nim czerwone jak pożar na dachu (I) Więc za młodzieńcem kroki szybkiemi pośpieszał Do wielkiej puszczy, która, jako oko sięga, Czerniła się na całym brzegu widnokręga (IV). Z lasów czernią się czapki, rzęd bagnetów błyska, Roją się niezliczone piechoty mrowiska(XI).
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Jakość i stan ↔ Cechy spostrzegane narządami zmysłu ↔ Wzrokiem