ciągle

bez przerwy, stale, co jakiś czas

Po drodze Woźny ciągle Sędziemu tłumaczył, Dlaczego urządzenie pańskie przeinaczył (I) A szczególniej mu słowo ʺciociaʺ koło ucha Brzęczało ciągle jako naprzykrzona mucha (I). Wszyscy zaś ciągle w różne schylają się strony Aż do ziemi, jak gdyby wybijać pokłony (III). Nawet nie chce synowi oznajmić, że żyje, A ciągle nim zarządza (III). Lubił ciągle wspominać swej młodości czasy, Wysławiał wszystko w Polszcze (III) Asesor wołał ciągle: ʺOłowiu, ołowiu! Formę do kul mam w torbieʺ (III).

Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Czas