bunt

wystąpienie grupy ludzi przeciwko jakiejś władzy, opór

Ha, pany Polaki, Ja was nauczę buntu! (IX) Major osłupiał, oczy przetarł, z gniewu blady Zawołał: ʺBunt! buntownik!ʺ - i dobywszy szpady, Biegł przebić (IX) Porywa się z gitarą Ryków: ʺBunt! bunt!ʺ - woła, Wpada na Tadeusza (IX) Lecz strwożył się; krzyknąwszy: ʺJegry! bunt! Jej Bogu!ʺ - Dobył szpady, broniąc się zbliżał się do progu (IX).

Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Wola ↔ Wola ↔ Władza; wola skierowana na drugą osobę ↔ Posłuszeństwo, nieposłuszeństwo