buchać
wydzielać coś z siebie w sposób gwałtowny
Miedź grzmi, dym bucha, bigos jak kamfora ginie, Zniknął, uleciał (IV) Bucha ogień, wyrasta szara sosna dymu I rozszerza się w górze na kształt baldakimu (IV). lecz Major nie słuchał, Znowu biegał po izbie, dymem gęsto buchał (IX) Lecz jedna ręka, mocniej wplątana we włosy, Została się, wisząca i krwią buchająca (IX). to jak proste stróny Długim warkoczem wiążą niebiosa do ziemi, To jak z wiader buchają warstami całemi (X). Przyzba tykała kuchni, której okna stały Otworem i dym jako z pożaru buchały (XI)
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Jakość i stan ↔ Cechy fizyczne i chemiczne