blask I
jaskrawe, mocne światło; też: połysk, światło odbite
Włos w pukle nie rozwity, lecz w węzełki małe Pokręcony, schowany w drobne strączki białe, Dziwnie ozdabiał głowę, bo od słońca blasku Świecił się, jak korona na świętych obrazku (I). Myślisz, iż rojem usiadły motyle, Trzepiecąc skrzydełkami, na których się mieni Z rozmaitością tęczy blask drogich kamieni (II) Ilekroć z książką wyszłam sobie do ogrodu Użyć księżyca blasku, wieczornego chłodu (II) Postrzeżono w olszynie blask, wystrzał rusznicy! (VIII) Nad murawą czerwone połyskają buty, Bije blask z karabeli, świeci się pas suty, A on stąpa powoli, niby od niechcenia (XII)
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Jakość i stan ↔ Cechy spostrzegane narządami zmysłu ↔ Wzrokiem