armata
dawnia broń miotająca pociski za pomocą prochu. Wynaleziona przed 1280 rokiem w Chinach w postaci metalowej rury (lufy), wyrzucającej pociski w stronę wroga za pomocą prochu strzelniczego. W Europie znana od 1326 jako bombarda. Współcześnie terminem tym określa się działo o bliskim płaskiemu torze lotu pocisku, służące do ostrzeliwania celów będących na linii pola widzenia.
Francuzi tak stali Z armatami, a na nich biegła ćma Moskali (IV) Lachy braty! Oj, biada mnie, żem nie miał choć jednej armaty! (IX) Konie, ludzie, armaty, orły dniem i nocą Płyną (XI) Spuścił głowę, i na koniec świsnął Mazurka, potem kaszkiet na uszy nacisnął I szedł w obóz, gdzie stała przy armatach warta (XII)
Czlowiek ↔ Organizacja społeczna i instytucje społeczne ↔ Wojna ↔ Broń