Pokomorzy
wysoki urzędnik nadworny panujących, zarządzający komorą (dworem, skarbcem) i służbą królewską, odpowiednik szambelana, do którego kompetencji należało od XIV w. rozstrzyganie sporów granicznych między szlachtą. Równiez jak Sędzia Podkomorzy w „Panie Tadeuszu” jest zwolennikiem starych obyczajów
Podkomorzy już zjechał z żoną i z córkami (I). Podkomorzy najwyższe brał miejsce za stołem (I) Wtem pan Podkomorzy, Wlawszy kropelkę wina w szklankę panny Róży, A młodszej przysunąwszy z talerzem ogórki, Rzekł (I) Dawniej na dwory pańskie jachał szlachcic młody, Ja sam lat dziesięć byłem dworskim Wojewody, Ojca Podkomorzego, Mościwego Pana (Mówiąc, Podkomorzemu ścisnął za kolana) (I) Sędzia Podkomorzego zdał się radzić okiem, Podkomorzy pochwałą rzeczy nie przerywał, Ale częstym skinieniem głowy potakiwał (I).
Czlowiek ↔ Czlowiek jako istota spoleczna ↔ Życie społeczne ogólnie ↔ Imię człowieka ↔ Imię, nazwisko człowieka ↔ Imiona bohaterów literackich