Jankiel
żyd, karczmarz, patriota współpracujący z księdzem Robakiem, znakomity muzyk.
Po rannej mszy z kaplicy, że była niedziela, Zabawić się i wypić przyszli do Jankiela (IV). W środku arendarz Jankiel, w długim aż do ziemi Szarafanie, zapiętym haftkami srebrnemi, Rękę jedną za czarny pas jedwabny wsadził, Drugą poważnie sobie siwą brodę gładził (IV) Przed Jankielem tłumili dawne swe urazy: Gerwazy groźny ręką, językiem Protazy (IV). wtem Jankiel posłuchania prosił (VII) Wymowa lubionego powszechnie Jankiela Trafiała do serc (VII) Było cymbalistów wielu, Ale żaden z nich nie śmiał zagrać przy Jankielu (Jankiel przez całą zimę nie wiedzieć gdzie bawił, Teraz się nagle z głównym sztabem wojska zjawił). Wiedzą wszyscy, że mu nikt na tym instrumencie Nie wyrówna w biegłości, w guście i w talencie (XII).
Czlowiek ↔ Czlowiek jako istota spoleczna ↔ Życie społeczne ogólnie ↔ Imię człowieka ↔ Imię, nazwisko człowieka ↔ Imiona bohaterów literackich