Jacek

Jacek Soplica, brat Sędziego, ojciec Tadeusza; w epopei zwany jest również bernardynem, mnichem, księdzem; jego burzliwe losy stanowią kanwę fabularną dzieła. Jako młody szlachcic cieszył się dużym uznaniem i poparciem szlachty, nawet przezywano go w związku z tym Wojewodą (a także Wasalem). Starał się o rękę córki Stolnika Horeszki, jednak jego kandydatura została odrzucona. Zabójca Stolnika. Swoją winę pragnął odkupić jako zakonnik. Walczył na wojnach, pełnił funkcję kuriera wojennego, co było bardzo niebezpiecznym zajęciem. Jest ojcem Tadeusza i nawet po swojej ucieczce z kraju, wciąż dba o jego wykształcenie. Gerwazy przebacza mu zabójstwo Stolnika, zostaje pośmiertnie zrehabilitowany, wszyscy poznają jego prawdziwe nazwisko, pozostanie w pamięci jako narodowy bohater.

Między szlachtą był jeden wielki paliwoda, Kłótnik, Jacek Soplica, zwany <> Przez żart; w istocie wiele znaczył w województwie, Bo rodzinę Sopliców miał jakby w dowództwie I trzystu ich kreskami rządził wedle woli, Choć sam nic nie posiadał prócz kawałka roli, Szabli, i wielkich wąsów od ucha do ucha (II). Wiesz, że pan Jacek, brat mój, Tadeusza ociec, Dziwny człowiek, zamiarów jego trudno dociec: Nie chce wracać do kraju, Bóg wie gdzie się kryje, Nawet nie chce synowi oznajmić, że żyje, A ciągle nim zarządza (III). Że pan Jacek dawał był pieniądze Na wychowanie Zosi i że jej wyznaczył Małą pensyjkę roczną (III) Lecz cóż to? - krzyknął Sędzia - co do mnie należy? Ja się nie znałem, nawet nie widziałem z Jackiem; Ledwiem słyszał o jego życiu hajdamackiem, Siedząc wtenczas retorem w jezuickiej szkole (VI) Pamiętasz, że Jacek chciał do wojska słać syna, Potem w Litwie zostawił: cóż w tym za przyczyna? (VI)

Czlowiek ↔ Czlowiek jako istota spoleczna ↔ Życie społeczne ogólnie ↔ Imię człowieka ↔ Imię, nazwisko człowieka ↔ Imiona bohaterów literackich