Dobrzyńscy
rodzina Dobrzyńskich, właścicieli zaścianka Dobrzyn. Byli bardzo starym rodem o bogatych tradycjach, od czterystu lat osiadłym na Litwie. W czasie trwania akcji poematu Dobrzyńcy zmuszeni są sami na siebie pracować. To stary, podupadły ród szlachecki, którego życie jest podobne do życia chłopów.
dawniej w pańskich dworach Lub wojsku, na zajazdach, sejmikowych zborach, Zwykli byli Dobrzyńscy żyć o łatwym chlebie (VI). Różnili się Dobrzyńscy między Litwą bracią Językiem swoim tudzież wzrostem i postacią (VI). Dobrzyńskich naśladując, inna szlachta bliska Brała również przydomki, zwane imioniska (VI). Jak on nad Dobrzyńskimi, dom jego nad siołem Panował, stojąc między karczmą i kościołem (VI). Nade drzwiami Dobrzyńskich widne były herby (VI) Tymczasem szlachty coraz gęściej przybywało. Dobrzyńscy prawie wszyscy; sąsiadów niemało Z okolicznych zaścianków, zbrojni i bezbronni (VI)
Czlowiek ↔ Czlowiek jako istota spoleczna ↔ Życie społeczne ogólnie ↔ Imię człowieka ↔ Przezwiska i przydomki ↔ Przydomki postaci literackich